برکه (شعر لاری)

ا چله داغ تو سو تک تو

و یک دست کوزه و یک دست سکرو

دا اند کوچی و کوچی ظهر گرما

شبو از برکه قنبربگی او

تک تی تخ مبینا یار جونی

شگت محض مه دا از مله نو

چن تش جون مه داغند و تشنه

تا ام پیداش ابو اس صد کش مکه تو

مه تشنه ام لبش اوشک و دو تامو

مو اخه یک گپوی از او زیرو

چشش انگار ستاره لوش چن ماه

ش که روشن نگاش تاریکی شو

ش گت برکه شما اوش زلاله

مه گت نور خوته کته الوی او

اچو از تی تخه برکه شزت جار

مدا زودی جوابش از سر نو

صداش وقتی اواکت ا زر طاق

مگت گولت نزن ددملکوی او

موس که اشبگوئم منصور دلش نی

نگاش بیدار شوا کردم، مبین خو

منصور پدرام